[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ layout=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none” last=”no” hover_type=”none” link=”” border_position=”all”][fusion_text]

In 2002 herdefinieerden Michael Braungart en William McDonough de duurzame gedachte met het boek ‘Cradle to cradle: remaking the way me make things’. Vijftien jaar later is de Cradle to Cradle-filosofie uitgegroeid tot een algemeen erkende maatstaf voor de ecologische kwaliteit van producten, materialen en realisaties. Maar in hoeverre heeft deze veelbelovende theorie de bouwpraktijk effectief veranderd? En in welk opzicht is hij vandaag nog relevant? Tim Janssens zocht het uit voor VIBE en schreef er een artikel over in Ik Ga Bouwen & Renoveren, maart 2017.

[/fusion_text][fusion_button link=”https://www.vibe.be/wp-content/uploads/2017/03/IGB398-053_Cradle-to-cradle.pdf” target=”_blank” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” color=”default” stretch=”default” icon_position=”left” icon_divider=”no” animation_direction=”left” animation_speed=”1.0″]Lees het artikel[/fusion_button][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]