Dat het coronavirus ellende, angst en frustratie met zich meebrengt, hoeven we niet meer te zeggen. De afgelopen weken wijdden nieuwsmedia, bloggers en experts heel wat aandacht aan de gevolgen van deze internationale crisis. We stellen vast dat dit kantelpunt ook positieve neveneffecten brengt en nieuwe perspectieven biedt. Laten we daar even bij stil staan.

Auteur: Eva Heuts

Heel wat mensen doen momenteel aan telewerken. Dat heeft niet alleen positieve gevolgen voor de maatschappij (zoals minder verkeer, minder files, zuiverdere lucht, minder broeikasgasuitstoot, minder verkeerslawaai…), het heeft ook positieve gevolgen voor ons als individu. We verliezen minder tijd aan woon-werkverkeer en hebben daardoor meer tijd voor allerlei leuke en interessante dingen. Laten we daarom fijne thuiswerkplekken creëren zodat we op dit nieuwe elan verder bouwen. Heb jij bijvoorbeeld al gehoord van een tuinwerkplek of een boomwerkplek? Dat lijkt ons best inspirerend.

Steeds meer mensen gaan wandelen en fietsen, waar ze duidelijk van genieten. We zagen nog nooit zo veel volk op de fietssnelweg en in het park. Laten we daarom inzetten op meer groen in de stad én aangenamere wandel- en fietspaden. Groen nodigt uit tot beweging en lichaamsbeweging is natuurlijk gezond! Groen in de stad is bovendien positief voor tal van andere zaken, zoals de tempering van het stedelijk hitte-eilandeffect.

We zien ook nieuwe samenwerkingsverbanden ontstaan en lokale initiatieven uit de grond rijzen. Gemeentebesturen werken samen met de bevolking om mensen in nood te helpen. Laten we zo verder doen! Roman Krznaric, filosoof en bedenker van het Empathy Museum, gelooft dat een empathische revolutie veel ellende uit de wereld kan helpen.

Dankzij de crisis zien we in dat we nog te veel afhankelijk zijn van internationale handel en multinationals. Laten we meer inzetten op lokale economie, gesloten kringlopen en maakeconomie in de stad. Dat is niet enkel positief voor onze ecologische voetafdruk. Ook de lokale economie is veerkrachtiger en creëert jobs voor alle lagen van de bevolking. Denk aan de fablabs die overal ter wereld als paddenstoelen uit de grond rijzen. Of aan korte ketenlandbouw zoals stadsmoestuinen, stadsboerderijen, gemeenschapslandbouw (community supported agriculture)…

Dit zijn geen nieuwe ideeën die we tijdens de coronacrisis uitvonden. Het zijn wel initiatieven die we nu nog meer zullen waarderen en hopelijk ook zullen stimuleren. Of zoals John Vandaele, redacteur bij Mo*, zegt: “Een nieuw wereldbeeld is al even aan het ontkiemen en het lijkt erop dat de coronacrisis dat alleen maar zal versterken.”

Dankzij de crisis kunnen we terug een onderscheid maken in wat noodzakelijk is en wat dat niet is. Laten we daarom ook investeren in wat echt belangrijk is: in mensen, aandacht, gezondheid, natuur, bossen, gezonde voeding, zuivere lucht, zuiver water… Is het niet fantastisch dat er terug vissen zwemmen in de Venetiaanse kanalen? Daar wordt toch iedereen vrolijk van, niet?

Laten we deze periode gebruiken om stil te staan bij ons leven, onze relaties, onze gewoonten, onze maatschappij… Als maatschappij moeten we de moed vinden om de uitdagingen op het vlak van klimaatverandering en verlies aan biodiversiteit aan te gaan. De coronacrisis toont ons dat een transformatie van de ene dag op de andere mogelijk is. Zoals de Club van Rome stelt in haar open brief van 26/03/2020 aan de wereldleiders: “It is time to harness our fears, build hope and drive action to respond to the human health, economic, climate and biodiversity crisis with solutions that build resilient societies on the longer term.”

Dat we als maatschappij en als individu sterker, liefdevoller, veerkrachtiger en bewuster uit deze crisis mogen komen.

Uitgelichte afbeelding: erfgoedhelden.be
Foto’s: VRT NWS en civi.timelab.org